ΑΡΡΩΣΤΟ ΓΑΤΑΚΙ

Ήρθε μια μέρα που το γατάκι ''μας'' αρρώστησε. ¨οχι το ψιψινάκι αλλά ένα από αυτά που είχε γεννήσει τη πρώτη φορά. Σε ηλικία 7 μηνών και ενώ έκανε παρέα με τα νέα μωρά πυ ήταν 2 μηνών και τη μάνα, άρχισε να παρουσιάζει διάφορα συμπτώματα. Τα ματάκια του άρχισαν να σκουραίνουν σα να είχε στη μέσα γωνιά άιμα ή κάτι μάυρο... :(  Αρχισε να μη τρώει και κοιμόταν πολύ.... 

Αυτό όλο κράτησε 3-5 μέρες το πολύ, μετά έβρεξε και μετά μου ήρθε χάλια, δε μπορορούσε να μιλήσει, μούγκριζε σα να έκλαιγε και σα να πονουσε... Τα μάτια του ήταν σχεδόν κλειστά, είχε αδυνατίσει... με το ζόρι έβλεπε και παραπάταγε, στις προσπάθειές του να ναέβει κάπου παραπάταγε κι έπεφτε! Τα άλλα το απέυφευγαν! Όπως μπορείτε να φανταστείτε έπαθα σοκ! Άρχισα να τρεχω μόνη μου στους κτηνίατρους έτοιμη να κάψω και άφραγκη...:( Έπαιρνα τηλέφωνο το Δήμο μας για να μιλήσω με τη Φιλοζωϊκή και να έρθουν να το πάρουν... Εψαχνα τηλέφωνα Φιλοζωϊκών Οργανώσεων στο ίντερνετ... Ρώταγα τους κτηνίατρους ποιος τα παίρνει... Το γατάκι ήταν  ανεμβολίαστο και φυσικά δε μπορούσα να το πάω κάποου χωρλις αυτοκίνητο και με το φόβο να με γρατζουνισει και να κολλήσω κάτι!
Εδειχωα τη τη φωτογραφία του ΠΡΙΝ&ΜΕΤΑ από το tablet μου.

Σας ενημερώνω για αντιδράσεις:

• Η πρώτη τοπική κτηνίατρος μου είπε ότι δεν εχει ιδεα τι μπορει να έχει και δε μπορει να κάνει τίποτα γιατι είναι λεει ιδιωτικός γιατρος... Μου είπε να το διώξω!!! Μου είπε ότι κάποις ασθένεις κολλάνε και με τον αέρα!
• Ο Δήμος μου έιπε ότι δεν αναλαμβάνει γάτες!!! Φαίνεται πως μόν οτα σκυιλα έχουν ανάγκη από φροντίδα σε αυτό το κόσμο....
• Η Φιλοζωική οργάνωση μου είπε ότι δεν έχει μέσα να το βοηθήσει και να το μαζεψει και παω λέει σοτ Δήμο να κάνω αιτηση και μετα να τους τη παω Η ΙΔΙΑ στο σπιτι τους για να τις μαέχουν κι ότνα μαζευτουν πολλές να τις δειξουν στο Δήμο για ναπουν οτι ο κόσμος νοιαζεται...
• Η Φιλοζωική δε με βοήθησε, δε θυμάμαι τι μου ζηταγε αλλά δεν απάντησε στο αίτημά μου. Ήμουν σε απόγνωση και το γατι έτρεμε και δεν εβλεπε που πήγαινε...
• Μια άλλη κτηνίατρος μου είπε να έρθει να του κάνει ένεση με πληρωμή για να μπορέσει να βρει όρεξη να φάει αλλά να το παγιδέψουμε μόνοι μας. Τουλάχιστον ενδιαφέρθηκε και ήταν διαθέσιμη να του συνταγογραφήσει φάρμακο. Μου έιπε ότι από τη περιγραφή  φαινετα ιαν ειναι μια γατονόσος που δεν μεταδιδεται στον άνθρωπο και πως το γατί είχε πυρετό.
• Ένας άλλος, συνταξιοδοτημένος κτηνιάτορος που γνωρίζαμε είπε πως δε ξέρει και δε θα κάνει τιποτα γιατι δε μπορεί να παιζει με τη ζωή του γατιού... Επίσης με έστιελε σε ένα μέρος όπου και καλά ύπήρχε κάποιος που ήξερε αλλά δεν υπήρχε τίποτα. 
• Επίσης πληροφορήθηκα πως ουτε ο συνεργαζόμενος με το δημο κτηνίατρος μπορουσε να το περιθάλψει. Δεν εχουν λεει γάντια και κουτι.....................
• Επικοινώνησα με 5-6 ''Φιλοζωϊκες'' και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν απάντησε.
• Ευτυχώς υπαρχουν άνθρωποι, βρέθηκε κτηνίατρος που μου έδωσε δωρεάν συνταγή και συμβουλές... Είπε ότι είνια μια γατονόσος συνηθισμένη που δε μεταδίδεται στον άνθρωπο και που την κόλλησε από άλλα γατιά. Θα έπρεπε να του δώσω αντιβίωση με σύριγγα στο στόμα και να του καθαρίσω τα μάτια με ειδικό υγρό. Αν δε το έκανα δε ξέραμε αν θα ζούσε, είχε πυρετό. Αν δεν έκανα αυτα για όλο το καιρό που μου έγραφε η ασθένεια θα παρέμενε και θα ξαναεκληλωνόταν!

Ευτυχώς το φάρμακο δεν ήταν ακριβό, μόρεσα και το πηρα από το υστέρημά μου. Όσο για να ματάκια αυτό δε μπορούσα να το κάνω.

Επίσης δε μπορούσα να πάρω το γατί αγκαλία και να το ταίσω με τη σύριγγα, μου είπαν ότι μπορεί και να μη του αρέσει το φάρμακο.

Του έβαζα νεράκι σε ένα πλαστικό πιάτο μιας χρήσης και μέσα ανακάτευα τη ποσότητα φαρμάκου.

Πείμενα μέχρι και μισή ώρα έξω μέσα στο κρύο από πάνω του να σκύχψει και να πιεί έστω και λίγο διώχνοντας τα μικρά αν πλησίαζαν, όχι ότι θα πάθαιναν κάτι αλλά φοβούμενη μη κολλήσουν...Επίσης αν έπινανα έστω και λίγο από τ ηδόση το γατί που είχε ανάγκη δε θα έπινε τη δόση του.

Αλλωτε έπινε και απομακρυνόταν, αλλωτε το έπινε όλο, άλλωτε λιγο. Φορούσα γάντι ή μια σακούλα για να σερνω το πιάτο ξανά μπροστά του και το παρακαλούσα να φάει. Μπορεί να ξαναέσκυβε σε 20λεπτά αλλά εγώ καθόμουν εκεί και περίμενα. 

Άλλες φορές, κ ιένώ ήταν νηστικό μια εβδομάδα... έπρεπε να φάει αλλά ομως δε μπορουσε να αωοιξει το στόμα του! Του έβαζα λοιπον σουπίτσα αντί για νερό. Εβραζα κοτοπουλο ή ψάρι κι έβαζα όνο το νερό. Την άλλη μέρα και τριμμένο καρότο... Την άλλη μέρα έβραζα ένα καρότο, άνοιγα μια τρυπα στη μέση με το καλαμάκι για σουβάκια κι έριχνα το φάρμακο.... ή έβραζα αβγό, το εκοβα στη μέση, εβγαζα το κρόκο, εκοβα λιγο, εκρυβα το φαρμακο και ξανακάλυπτα με το κρόκο. Ετσι έτρωγε το γατάκι κι έγινε καλα! και οι κτηνίατροι δε το πίστευαν οτι το ετρωγε το φαρμακο του το αδεσποτο γατάκι!

Σε μια φάση αναρωτήθηκα, τι θα γινόταν αν το γατί αυτό ήτνα εγκυος και δε το ήξερα, από το κτηνιατρειο μου ειπαν ότι σε κάθε περίπτωση αυτο που του συμβαινει τωρα ειναι πολυ μεγαλύτερης σημασιας για τη ζωή του. 

Τελικά το γατάκι άρχισε να συνέρχεται μετά πό 48 ώρες, αργά αλλά σταθερα άνοιγαν και τα ματάκια του. Τα καθάριζε μόνο του αφού μπορουσε πιά με το σάλι οτου να πλυθει και να χτενιστει, γιατί ειχε γινει και το μαλλι του χαλια ολο αυτο το καιρό...

απο κει και πέρα.. .το γατάκι έγινε καλά, μετά από 2 μήνες ζευγάρωσε και τώρα μεγαλώνει το πρώτο του γατάκι! :)