Ώσπου ήρθε στη ζωή μου το Ψιψινάκι.
Ήταν περίπου δύο μηνών, ήξερε να σκαρφαλώνει το φράχτη.
Δεν ήξερα καν το φύλο του αλλά αυτό το γατάκι μου άρεσε πολύ. Χαιρόμουν όταν το έβρισκα στην αύλή όταν γύρναγα αλλά αυτό ντρεπότανε κι έφευγε. Μία μέρα που διάβαζα ένα βιβλίο μόνη στην αυλή ήρθε κια κάθισε και με κοίταζε. Από εκείνο το καιρό ξεκίνησα να το ταϊζω όποτε το έβλεπα κανένα ψαράκι...
Έτσι η ζωή συνεχίστηκε και πέρασε ο χρόνος. Ήρθε στη ζωη μου όταν δεν είχα κανέναν, όταν δεν εμπιστευόμουν κανέναν, όταν δεν είχα πού να δώσω αγάπη.
Με έμαθε να είμαι πιό υπέυθυνη, με έμαθε ότι είναι καλύτερη φίλη από οποιονδήποτε άλλο, ότι είχα κάποιον να με περιμένει κάθε πρωϊ αλλά και όποτε γυρούσα σπίτι.
Και γενικότερα με έμαθε πολλά για τη ζωή της γάτας.
Δεν ήξερα το φύλο της μέχρι λίγες εβδομάδες πριν γεννήσει! Πού να ξέρω αφού ποτέ δεν είχα σουρτα φέρτα με γάτες και όλο τις έδιωχνα. Γι αυτό κα ιτπ έλεγα Ψιψινάκι. Γιατί δεν ήξερα αν είναι θηλυκο ή αρσενικο.
Σε αυτή τη γάτα έχω να πώ
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.