Σήμερα ο καιρός ήταν μιά χαρά κι εμέις ήμαστε σπίτι. Ξαφνικά άρχισσε να μπουμπουνίζει και το πρώτο που σκεφτήκαμε ήταν τα μωράκια (της γάτας). Γνωρίζοντας ότι τα έχει τοποθετήσει σε μια γωνιά όπου πέφτει το νερό της σκεπής από μια σωλήνα, πάνω από ένα άνοιγμα που όλο βουλώνει όταν βρέχει πολύ. Η μαμά τους καθόταν μαζί τους και τα πρόσεχε, βέβαι δεν ήξερε ότι από το σωλήνα θα τρέξει νερό, ούτε κι εγώ περίμενα ότι θα β΄ρεξει τόσο πολύ που η σκεπή θα γεμίσει νερά και θα τρέξει χείμαρος!
Είδα ότι τα στρίμωξε στο τοίχο για να τα προστατέψει όμως ήσαν κάτω από το σωλήνα...
Με τις πρώτες χοντρές ψιχάλες σηκώθηκε κι έφυγε για να προστατευτεί... Δεν πήγε μακριά αλλά κάθησε κάτω από ένα άνοιγμα στο τοίχο για να μη βρέχεται και να 'ναι κοντά στα μωρά της. Δεν ξέρω αν έβλεπε το νερό που έπεφτε και δεν ήξερα τι να σκεφτώ και τί να της καταλογίσω... Την αγαπώ τόσο πολύ που δεν ήθελα να τα βάλω μαζί της αλλά δε ξέρω γιατί δε τα πήρε να τα βάλει κάπου πιό σίγουρα μιάς και η αυλίτσα διαθέτει και υπόστεγο...
Η βροχη δυνάμωνε και εμείς πανικόβλητοι βλέπαμε τα μωρά κάτω από το καταρράκτη.... Τρελλάθηκα!
ΈΠΡΕΠΕ να πιάσουμε τα μωρά και να τα πάρουμε να τα βάλουμε αλλού, ΧΩΡΙΣ να μας επιτεθεί η γάτα που δε θέλει και πολλά-πολλά και δεν έχει μάθει να τη χαϊδεύουμε...
Είχα διαβάσει ότι αμα τα πιάσουμε με τα ίδια μας τα χέρια μπορεί η γάτα να τα παρατήσει γιατί θα μυρίσει τη μυρωδιά άλλου και δε θα τα αναγνωρίσει.... Είπα να φορέσουμε γάντια (μιας χρησης) αλλά οι γονείς μου φόρεσαν σακούλες του σουπερμάρκετ και με τη σκούπα προσαθήσαμε να κάνουμε τη γάτα να φύγει (ΔΕ ΤΗ ΧΤΥΠΗΣΑΜΕ, απλά κρατήσαμε τη σκούπα και φοβήθηκε) αν ήταν άλλη θα μας είχε ορμήξει, θα έιχε πηδήσει πάνω από τη μάντρα και θα μας είχε γδάρει.
Βάλαμε τα μωρα στην άκρη κάτω από το υπόστεγο. Τα καημένα έγιναν μούσκεμα καθώς έιχαν κάνει ένα γερό μπάνιο και δε θέλω να αναφέρω τις αρνητικές σκέψεις.
Είχα μια γλάστρα ΠΥΛΙΝΗ κενή, την έιχα αδειάσει γιατί τα προηγούμενα την είχαν κάνει....τουαλέτα. Μετακίνησα τη γλάστρα για να τα αποτρέψω να φύγουν προς τα νερά. Δεν την έβαλα όμως καλά έτσι ώστε να μπορέσει η γάτα να τα βλέπει. Όταν σταμάτησε η βροχή η μαμά τους ήρθε και τα καθάρισε, τα καημένα είχαν φοβηθεί και ψιλοτρέμανε, ειδικά το αγοράκι.
Μετά ξανάπιασε και η γάτα παρόλο που είχε βολευτεί κοντά στη γλάστρα μάλλον πιτσιλίστηκε ή δε ξέρω κι εγώ τί θυμήθηκε και σηκώθηκε κι έφυγε τρέχοντας... :(
Άρχισε να βρέχει πολύ κι αυτά ψάχνανε τη μαμά τους, δε βλέπουν καλά ακόμα και δε περπατάνε γρήγορα... Έπεφτε ΧΑΛΑΖΙ πάνω τους και δεν ήξερα ποί να πρωτοπιάσω.... Έτρεξα κι έβαλα γάντια μιας χρήσης και τα μάζεψα... <3
Στρέψαμε τη γλάστραα καλύτερα και τη πλαγιάσαμε ώστε να τη κάνουμε φωλίτσα. Στο πλάϊ της υπέρχε κενό ανάμεσα στη γλάστρα και τον τοίχο και επειδή το ένα όλο φέυγει πήγα κι έβαλα στιβαγμένες σακούλες για να μην περάσει εύκολα. Τα έβαλα μέσα στη ''φωλίτσα'' με το άνοιγμα προσ τον τοίχο μου ώστε να μη τα χτυπάει η βροχή και το κρύο... Φύσαγε.
Ήταν φοβισμένα, τα έβαλα το ένα δίπλα στο άλλο το ένα το κεφαλάκι του από τη μια μεριά και το αλλο από την άλλη στη γωνίτσα της γλάστρας. Κοιμήθηκαν εκεί ακούνητα ή δεν κοιμήθηκαν αλλά κάθησαν φρόνιμα και προσοάθησαν να κοιμηθούν, ευτυχώς η μαμά τους τα είχε ταϊσει πρωτύτερα. Καθόμουν και τα πρόσεχα μέχρι να γυρίσει η μαμά τους μην βγόυν πάλι έξω.
Όταν μετά από ώρα ήρθε ένιωθε ευγνωμοσύνη γιατί είχε τυλιξει την ουρίτσα της γυρω απο τα πόδια της και στεκόταν, δεν ξέρω αν μας ευχαριστουσε ή αν στεναχωριόταν που έφυγε... Είχε και το ένα πόδι σηκωμένο, αυτό δε ξέρω τι σημαίνει αλλά ήταν ήσυχη. Τα βρήκε, τα καθάρισε, μπήκε κι αυτή στη φωλίτσα και τα ξανατάϊσε. ΕΥΤΥΧΩΣ τους άρεσε η φωλίτσα και ξαναμπάινανε.
Ήταν ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω. Σε κάποια στιγμή μέσα στον πανικό και την αγωνία μου σκέφτηκα να τα βάλω μεσα στο σπίτι αλλά δεν έχω τι να τα ταϊσω τόσο μικρά γατάκια... :(((
